تاریخچه و کشف عطر

هنر عطرسازی در زمان باستان از بین‌النهرین و مصر شروع شده و درایران و روم باستان توسعه پیدا کرد. اولین شیمی‌دان ثبت شده در دنیا زنی به‌نام تاپوتی است، یک عطرساز که طبق لوحه‌های خط میخی در هزاره دوم قبل از میلاد در بین‌النهرین می‌زیسته‌است. او گل‌ها، روغن‌ها و وج را با دیگر مواد معطر چندین بار متوالی تقطیر و صاف می‌کرده تا عطر مورد نظر را تولید کند.

در سال ۲۰۰۵،باستان‌شناسان آنچه که تصور می‌شود قدیمی‌ترین عطر جهان باشد را در پیرگوس، قبرس کشف کردند. این عطرها قدمتی بیش از ۴٬۰۰۰ سال دارند. در این مجموعه حداقل ۶۰ دستگاه تقطیر، کاسه برای مخلوط کردن، قیف و بطری عطر در یک کارگاه ۴٬۰۰۰ متر مربعی کشف شد.^[۶] در زمان‌های قدیم مردم با استفاده از گیاهان و ادویه‌جاتی مانند بادام، گشنیز، گل تلفونی (نوع سبز)، رزین مخروطیان، ترنج، و همچنین انواع گل عطر تولید می‌کرده‌اند.

در کاوش‌های باستان‌شناسی در سیلک کاشان علاوه بر ظروف سفالین، بعضی تُنگ‌های کوچک از مرمر، که گویا مخصوص نگهداری عطر و مربوط به اواخر هزاره چهارم پیش از میلاد بوده، پیدا شده‌است و همچنین مقداری آینه مسی جهت آرایش به دست آمده‌است.

در قرن نهم میلادی ابویوسف کندی شیمی‌دان عرب، کتابی دربارهٔ عطرها به نام شیمی عطر و تقطیر نوشته‌است. این کتاب شامل بیش از یکصد دستور برای تهیه روغن‌های معطر، مرهم‌ها، عرق‌های گیاهی و جایگزین‌هایی برای داروهای پر هزینه است. به علاوه در این کتاب ۱۰۷ روش و دستورالعمل برای عطرسازی و ساخت تجهیزات مربوط، از جمله انبیق، شرح داده شده‌است.

ابن سینا دانشمند ایرانی فرایند عصاره‌گیری از گل‌ها با استفاده از روش تقطیر را که امروزه به‌طور معمول استفاده می‌گردد معرفی کرد. اولین تجربه او با گل رز بوده‌است. از زمان این کشف، عطر از مخلوطی از روغن‌ها، گیاهان یا گلبرگ‌های خرد شده که یک ترکیب قوی معطر را به وجود می‌آورند به دست می‌آید. از این میان گلاب بلافاصله میان مردم محبوب شد. مواد اولیه و تکنولوژی تقطیر در کشورهای شرقی به‌طور قابل توجهی صنعت عطرسازی و پیشرفت‌های علمی و به‌خصوص شیمی را در غرب تحت تأثیر قرار داده‌اند.